O noso 25 N (VII)

 Este 25 N apostamos asemade polo respecto á diversidade, pola ledicia da cor e pola variedade. O noso alumnado dirixido polo profesorado de música realizou unha versión de "Panos corados" das Tanxugueiras, xunto cunha coreografía que acompaña:

O noso 25 N (VI)

 Este é o noso cartaz, realizado pola compañeira Elsa de Plástica:

O noso 25 N (V)

 Performance realizada polas alumnado de 1º de Bacharelato de Literatura Universal do IES Laxeiro, sobre a canción de Aitana "Ni una más" co gallo da conmemoración do Día pola eliminación da violencia de xénero, o 25 de novembro do 2022

O noso 25 N (IV)

 Performance realizada polo alumnado de 2º da ESO da materia de Igualdade do IES Laxeiro, sobre o poema de Catarine Hancock, "this is how they kill us": Así nos matan.

O noso 25 N (III)

 Teatro de sombras que amosa unha relación tóxica ideado e realizado polo alumnado que forma parte do club de lectura de igualdade de 4º de ESO do IES Laxeiro.

O noso 25 N (II)

  Vídeos realizado polo alumnado do Ciclo Superior de Acondicionamento Físico (primeiro e segundo) :

 

 :

O noso 25 N

 Comezamos coa conmemoración do Día contra a Violencia de Xénero.

O alumando de 2º PMAR e 3º DIVER realizaron este cartel xunto ás súas profas Edita e Cristina:

Este é o vinilo que colocaremos na cristaleira do edificio B:

 

Foto realizada polo alumnado do Ciclo de Acondicionamento Físico:

 

Lo de aquella noche

   Outra curta para traballar nas titorías:

 Este vídeo tedes que velo en Youtube porque está restrinxido para maiores de 12 anos.

Unha de cada catro mulleres sofre agresións sexuais por parte das súas parellas. Pero este tipo de violencia sexual segue a estar baixo a superficie.

 

CUESTIÓNS PARA REFLEXIONAR NA AULA:

- Empeoran as redes sociais a comunicación entre a parella? OLLO Á NON XUSTIFICACIÓN

- Credes que é necesario verbalizar os nosos pensamentos para que non haxa malentendidos? É dicir, interpretamos roles de conduta aínda que non nos representen?

-  O protagonista autoconvéncese de que ela non é sincera precisamente pola falta de confianza. É a versión celosa do individuo o que o leva ao seu comportamento. Por que?

 

ReMoved

 Imos traballar nas titorías esta curta:

Escollemos esta curta feita en 2013 por Matanick, Nathanel como director e a súa esposa Cristina como guionista. Tiveron previamente a experiencia de ser familia de acollida de menores en situación de desamparo e quixeron compartila co ánimo de facer visible esta figura nesta  película, que é a sua ópera prima.

1) A continuación imos contestar a unha seria de sinxelas cuestións:

- É unha curta pois…

Dura máis de 10’                         Dura menos de 1 hora            Saen menos de 200 persoas

 

- As siglas VOSE significan:

Versión Orixinal con subtítulos en español

Versión Orixinal con subtítulos en inglés

 

- Que é unha ópera prima?

A que se fai entre familiares, non necesariamente primos.

A que é a primeira que fai un director, un artista, ou un creador.

 

- A continuación vai unha relación clásica de xéneros cinematográficos, escolle aquel(es) nos que poderiamos encadrar esta curta:

Documental
Biográfico
Histórico
Musical
Comedia
Infantil
Do oeste americano-Western 
Aventura/acción 
Bélico
Ciencia ficción
Drama
Suspense
Terror-horror
Para >idade

 

Que outros adxectivos cres que corresponden con ela

Cine social

Familiar

Violencia de xénero

Acollemento familiar

Adopción

Relato en primeira persoa

Asistencia social

Protección á infancia.

Muller

Exclusión social

Abandono familiar

Violencia familiar

Autobiografía

 

- Lembras que nome ten a protagonista?:

Zoe                                                      Su                                                         Susana              

 

- O director non só segue a protagonista, senón que para axudar a contar a historia con veracidade,  tamén lle dá :

 

Voz                                             Luz                                         Oportunidade

 

 

2) Deixamos a parte técnica da obra cinematográfica, e concentrámonos nos conflitos que aborda esta curta:

 

- Cal cres que é a temática principal?

Violencia de xénero                                                                             

Violencia familiar

Violencia contra os menores              

Os menores na violencia de xénero                          

 Familias acolledoras

  

- Como definirías o estado inicial da protagonista?

Deprimida pola situación                   

Enfadada co mundo                                

Adaptada ao “ambiente” familiar

Rexeita os adultos                            

 Non entende a súa nai                      

 Mantén a normalidade co irmán    

 Asume roles de nai                             

 Illada                                                  

  Rabia-cambios repentinos de humor                                                              

 

- Cando hai unha situación de abandono/desamparo de menores poden aplicarse varias medidas

 Centros de acollida inmediata       

 Centros de acollida permanente   

 Acollemento familiar

 Acollemento familiar preadoptivo

 

- A violencia de xénero provoca nestes nenos e nenas unha diminución da autoestima, unha repetición de roles (pasivos ou agresivos) ou unha desconfianza cara ao mundo dxs adultxs , e poden verse nalgunhas das seguintes situacións:

Insensibilidade ante as emocións ou bloquean os pensamentos.

Desconectan do ruído e o caos, aprenden a non oílo.

Crer que son algunha outra persoa a través de concentrarse moito.

Beben alcol e/ou usan drogas.

Planean a vinganza do seu agresor,  fantasean con matalo.

Fantasean cunha vida máis feliz, vivindo con outra familia.

Fantasean sobre como será a súa vida despois do divorcio ou cando acaben as agresións.

Fantasean con ter un accidente.

Desexan ser rescatados por un  súperheroe, a policía ou un príncipe.

Irse a outro cuarto, abandonar a casa durante unha agresión.

Buscan escusas para non ir a casa. Foxen dela.

Relaciónanse con ‘malas influencias’.

Teñen relacións sexuais para atopar intimidade e proximidade.

Quedan embarazadas na adolescencia para ter a alguén que as queira.

Protexen os irmáns e as irmás do perigo.

Coidan aos bebés coma se fosen os seus pais ou nais collendo un rol paterno ou materno.

Coidan da súa nai.

Contan o que pasa a alguén da escola, a un veciño/a, a algunha amiga ou amigo da nai,etc.

Chaman á policía.

Falan cos irmáns, amigos ou algunha persoa adulta que sexa significativa.

Fan actos temerarios ou teñen intentos de suicidio.

Autománcanse.

Explosións de ira, son agresivos ou agresivas con outras persoas, métense en pelexas.

Fan deporte, saen a correr, teñen moita actividade física, etc.

Escriben, debuxan, fan poesía, teatro ou outras actividades creativas.

Mostran excelentes resultados académicos.

Cren ‘mamá foi mala’ ou ‘eu fun malo/a’ ou ben ‘papá está tenso do traballo’.

Pensan ‘eu podo parar a violencia se cambio a miña forma de comportarme’ ou ‘podo saber cando pasará a próxima agresión’.

Tentan ser a nena ou neno perfecto.

Menten para tapar algunha cousa mala (por exemplo, malas notas no colexio) para evitar críticas, agresións ou situacións de tensións na familia

 

3) Imos revisar algúns datos do estado español:

 

- Dende 2003 cantas mulleres vítimas mortais por violencia de xénero das súas parellas ou exparellas houbo ata agora?

       170                                       340                                      850                                      1071

 

- Que porcentaxe dos menores  estivo exposto de forma repetida a situacións de violencia de xénero contra a súa nai?

 

     1 %                                         10 %                                      20 %                                     30 %

 

 

- Dende o 2013, ano no que empezaron a contarse os casos de menores mortos por violencia de xénero contra a súa nai, cantas cres que houbo?

 

               8                                            15                                          20                                          37

 

 

 

Premios, premios, premios

 Demos os premios para as persoas que interviron na dramatización dos relatos de medo. Parabéns a todas e a todos!!!

Dramatizando o medo

 I Concurso de Dramatización de relatos de medo :

Libros falangueiros (I)

 Comezamos unha nova sección de recomendacións literarias. Non é un booktuber, aínda que se lle asemella. Trátase da presentación na aula do libro e a súa recomendación.

Laura Regadío, de 1º de bacharelato B, recomenda "A cea" de Herman Koch, libro publicado pola editorial Galaxia. E faino así de ben!:

Este é o guión que preparou:

INTRODUCIÓN

Escena: facer como que estou a cear, con lanterna apuntando

Un feito cotiá, isto de sentar nunha mesa, xa cando o sol vai dicindo adeus e os bramidos das nosas barrigas comezan a sinalar a presente fame. A cea é un acto rutineiro, que repetimos día si e día tamén, debido ás nosas necesidades fisiolóxicas. Pero coma sempre, o homo sapiens necesita exaltar a súa gran capacidade de relación, facendo desta comida do día un acto social e íntimo. Por elo afrontamos o sentar ante unha mesa como algo piadoso, aínda que a última cea nos demostrara o contrario. E que malia rodeado de apóstolos bondadosos, os pecados da traizón e do medo poden facer acto de presencia cun prato diante.  Herman Koch é coñecedor disto e tómao como inspiración para estruturar e por escenario a unha reflexión totalmente allea o concepto.  Bos Días, eu son Laura Regadío e hoxe conversarei sobre esta novela, un tanto provocadora, que trata en primeira persoa o tema da conciencia ou mellor dito, o asunto da conciencia.

AUTOR

Herman Koch é recoñecido coma un dos escritores máis relevantes nados na Holando dos anos oitenta. Pero tamén podémolo ver destacar no ámbito da cinematografía e as columnas xornalísticas. A nivel literario, publica en 1985 a súa colección de relatos De Voorbihganger, sendo esta a súa primeira obra. Percorrerá o seu traxecto ata 2009, cando será coroado como escritor coa novela presente, que foi  recoñecida como o mellor libro dese ano na rexión neerlandesa.

TRASFONDO

Estes eloxios responden ante unha trama que nace dunha noticia que nos chega de preto. En 2005, tres mozos de familias adiñeiradas, un deles menor de idade, deciden saír de festa. Polo de agora todo normal, que persoa de menos de 25 anos non desfruta dun pouco de esmorga! Todo cambia cando, tras unha copas e moitas risas, de paseo polo barrio de Sant Gervasi, estes homes se decatan da presenza dunha figura nun dos caixeiros da zona. Esta correspondíase co corpo de Rosario Endrinal, una muller que gozara dunha estabilidade económica no pasado, mais na actualidade se atopaba durmindo na rúa. Os rapaces deciden mofarse dela, tirándolle todo tipos de obxectos, antes de pulverizala cun bidón de disolvente, e posteriormente, queimala viva ao lanzar un cigarro. Esta tiña 50 anos cando ocorreu. A historia  da súa morte faise oco na prensa do momento, afectando na conciencia da opinión público, gracias as cámaras de vixilancia do caixeiro que captaron esta barbarie.

Esta historia, que mesmo semella da propia ficción, chega a Herman Koch durante unha cea coa familia española da súa muller. Aquí é cando pon os cimentos da súa novela, tanto a nivel estrutural, dividindo o libro en aperitivo, primeiro e segundo prato, sobremesa, cafés e licores e propina; e argumental.

ARGUMENTO

Herman Koch reúne Na Cea a dous matrimonios en torno a mesa dun refinado  restarante. A historia é contada dende o punto de vista de Paul Lohman, un exprofesor  cunha visión particular do mundo; e que non soporta o seu irmán, un político de éxito   presente tamén na reunión. Ambos teñen un asunto importante que tratar: a felicidade futura, a de todos; unha felicidade que, certamente, non necesita testemuñas e que está a pendurar dos seus fillos.

O que comeza sendo unha presentación aceda duns burgueses adiñeirados ceando nun restaurante de luxo convértese, segundo avanzan os pratos, nun retrato moi escuro da moral e os valores destes cidadáns correntes postos ante unha situación excepcional: os seus fillos cometeron un crime execrable, un crime que, por outra banda e segundo sinala unha das súas nais: frase 1

 O desenvolvemento dos acontecementos permitiranos comprobar ata onde están dispostos a chegar uns e outros polo que consideran o ben dos seus fillos.

NARRADOR

Paréceme moi interesante analizar a figura do narrador, é dicir, Paul: un personaxe crítico, que se nos presenta bastante humorístico e achegado cando o comezamos a coñecer. Isto débese a súa posición moral nos diferentes temas que saen a relucir durante a cea. A invalidación da muller apelando sempre as súas fases fértiles, como a menopausa, a hipocrisía política, o absurdo da superioridade do refinado ou a adopción como algo totalmente desprazado da empatía polo próximo, simplemente unha forma de gratificación propia, de falsa xenerosidade, que nutre a boa figura do  político neerlandés.

Pero esta proximidade, esfúmase cando coñecemos cousas del que nos levan a reformularnos todo aquilo que íamos dando por bo, fiándonos da súa narración. Herman Koch explota este recurso narrativo con brillantez. Paul, o seu protagonista, xa non é alguén co que resulte fácil identificarse, pero iso só faille máis interesante. Para exemplificar isto, vou recorrer a un parágrafo do libro.frase.2

DESPEDIDA

Neste mundo viven os protagonistas desta novela, un mundo no que todo rastro de inocencia parece desterrado e no que o máis tolo pode acabar sendo o que aínda cre que hai uns valores de conduta máis aló do oportunismo do momento. Estamos, ante todo, ante unha novela que relata a sociedade actual occidental, pero tamén critica o modelo de crianza desta, composto polo adoutrinamento pasivo e protección insostible paternal.

No fin de contas, A cea de Herman Kovh é unha novela brillante, que se lee dunha pasada pola súa magnifica proposta narrativa, sustentada nun protagonista que é unha caixa de sorpresas e na entidade dramática do tema central. Canto máis tola vólvese a súa trama, máis lucido resulta a súa formulación. O mellorable, sen dúbida, a sobremesa, que a máis dun pódeselle atragoar…

Somos Booktuber (52)

Booktuber de "Pan negro" de Emili Teixidor , realizado por Guillermo Pérez Fernández, alumno de 1º de Bacharelato do IES Laxeiro.

Concurso de cabazas

 En 1º e 2º da ESO realizamos un concurso de cabazas. Difícil vai ser asignar un gañador ou gañadora!!!

A Santa Compaña

 A compañía de ánimas aparece naquelas noites en que vai morrer unha persoa. Desprázase polos camiños da parroquia ata a casa da persoa moribunda onde recollen a súa alma para levala ao outro mundo. Xunto coa Santa Compaña vai tamén unha persoa viva abrindo a comitiva e portando na man un caldeiro cun hisopo. Esta persoa viva incorpórase á compaña de ánimas á media noite, cando esperta na súa cama e tras erguerse diríxese ata un lugar de encontro coas ánimas. Cando a Santa compaña aparece nese lugar de encontro, esta persoa viva incorpórase á procesión de mortos e vai con eles o resto do camiño ata completar a súa encomenda. Cando algunha outra persoa se atopa coa santa compaña debe protexerse dela para que non quede presa do seu maleficio (relevar a persoa viva que vai na comitiva). Para lograr esta protección, esa persoa ten que facer –entre outros rituais- un círculo no chan e meterse dentro. A historia que imos contar comeza nun bar onde Muíños pasa a súa aburrida vida bebendo chupitos e tocando o acordeón.

Cousas de meigas

 Xa que andamos co Samaín, este vídeo é unha recración do entorno histórico da cidade de Santiago de Compostela onde unha meiga e unha gárgola son protagonistas.

Somos Booktuber (51)

Booktuber de "Senlleiras" de Antía Yáñez, realizado por Laura Regadío, alumna de 1º de Bacharelato do IES Laxeiro. 

Somos Booktuber (50)

 Booktuber de "Calzados Lola" de Suso de Toro, realizado por Laura Cacheda, alumna de 1º de Bacharelato do IES Laxeiro.

24 de outubro, Día das Bibliotecas, de todas as bibliotecas.

 Dende a Asesoría das Bibliotecas escolares:

Dende 1997 celébrase o Día das Bibliotecas o 24 de outubro,  unha conmemoración impulsada pola Asociación de Amigos del Libro Infantil y Juvenil á que se foron sumando, xa dende hai algún tempo, o propio Ministerio de Cultura e todas as administracións autonómicas.

 

A Dirección Xeral do Libro e Fomento da Lectura, a través da Subdirección Xeral  de Coordinación Bibliotecaria, impulsa a celebración do Día das Bibliotecas, este 24 de outubro de 2022.  "A edición deste ano, baixo o lema “BiblioTEcuida”, céntrase en destacar o papel das bibliotecas de diferente tipoloxía como espazos libres e abertos que, a través dos seus diversos servizos e recursos, preocúpanse por atender as necesidades dos seus usuarios. As bibliotecas están abertas a toda a cidadanía e son un piar fundamental ao servizo das comunidades ás que pertencen."

 

As bibliotecas escolares galegas amosáronse, e continúan facéndoo, como unha ferramenta ao servizo da comunidade educativa ofrecendo recursos, información e apoio. Cómpre reivindicalo e celebrar que son xanelas para ler, espazos onde aprender e lugares para descubrir.

 

A biblioteca escolar, esa biblioteca pola que pasan todas as nenas e todos os nenos do país, a primeira biblioteca que lles aprende, tamén, a usar outras, que os pon en contacto con eses outros espazos do coñecemento e do lecer, eses lugares nos que pasan moitas cousas, que son as bibliotecas públicas, eses lugares que están sempre ao noso carón: as BIBLIOTECAS. 

 

Este curso, o lema das bibliotecas escolares de Galicia  ESCRIBIR A BIBLIOTECA ESCOLAR , e  quere poñer o foco en todas as formas de escrita que cuida e ofrece a biblioteca escolar . A escrita como medio de comunicación, expresión, creación, información e coñecemento. aproveitado por algunhas das bibliotecas para esta celebración. 

 

• CARTEL EN GALEGO  

Día das escritorias

 Dende o blogue das Bibliotecas escolares:

 

O Día das Escritoras é unha iniciativa promovida pola Biblioteca Nacional de España en colaboración coa  Federación Española de Mujeres Directivas, Ejecutivas, Profesionales y Empresarias (FEDEPE) e coa Asociación Clásicas y Modernas. Desde 2016 búscase reivindicar o labor e o legado das escritoras a través da historia.

 

Como en edicións anteriores, a data elexida é o luns máis cercano á festividade de Teresa de Jesús, o 15 de outubro. A VII Edición celébrase este ano 2022  o 17 de outubro baixo o lema “Antes, durante e despois das guerras”, comisariada pola escritora Carmen Domingo . “Un ano máis – avanza Ana Santos Aramburo, directora da BNE – recuperamos a palabra de mulleres escritoras que nos seus textos reflicten sentimentos, procuras e loitas. Mujeres valentes cuxa obra, en moitas ocasións, foi ignorada. Rescatar hoxe a súa voz é un acto de xustiza e recoñecemento cara a todas elas”. O lema deste ano, destaca, “é unha homenaxe ao papel fundamental que cumpriron en situacións de conflito bélico e axuda a reflexionar e contemplar con outros ollos unha situación de sufrimento, pero tamén de xenerosidade e compromiso”.

Desde as bibliotecas escolares propomos que se visibilice a obra das escritoras galegas, ben a través dunha exposición, ben lendo fragmentos nunha maratón literaria ou mesmo nos clubs de lectura ou a través de actividades de investigación, exploración ou creación...

 

Animamos a toda a comunidade educativa a participar nesta actividade que visbilizaremos a través desta páxina e nas redes sociais. #bescolaresgal #bescolaresgalabertas #DíaDasEscritoras 

 

      "Houbo unha vez unha guerra.

       Despois da guerra, quedamos sen casa.

       -Non importa -dixo miña nai-. Temos un coche.

       Fomos vivir ao coche.

       Desde entón, vivir era viaxar." 

 

Paula Carballeira. O principio. (Kalandraka, 2012)

 

•  TEXTOS SELECCIONADOS POR  CARMEN DOMINGO
•  SELECCIÓN DE TEXTOS DE ESCRITORAS GALEGAS (Colaboración de Pilar Sampredo, Anxos Rial e Xosé Mª Lores)