Comezamos unha nova sección de recomendacións literarias. Non é un booktuber, aínda que se lle asemella. Trátase da presentación na aula do libro e a súa recomendación.
Laura Regadío, de 1º de bacharelato B, recomenda "A cea" de Herman Koch, libro publicado pola editorial Galaxia. E faino así de ben!:
Este é o guión que preparou:
Escena: facer como
que estou a cear, con lanterna apuntando
Un
feito cotiá, isto de sentar nunha mesa, xa cando o sol vai dicindo adeus e os
bramidos das nosas barrigas comezan a sinalar a presente fame. A cea é un acto
rutineiro, que repetimos día si e día tamén, debido ás nosas necesidades fisiolóxicas.
Pero coma sempre, o homo sapiens necesita exaltar a súa gran capacidade de
relación, facendo desta comida do día un acto social e íntimo. Por elo
afrontamos o sentar ante unha mesa como algo piadoso, aínda que a última cea
nos demostrara o contrario. E que malia rodeado de apóstolos bondadosos, os
pecados da traizón e do medo poden facer acto de presencia cun prato diante. Herman Koch é coñecedor disto e tómao como
inspiración para estruturar e por escenario a unha reflexión totalmente allea o
concepto. Bos Días, eu son Laura Regadío
e hoxe conversarei sobre esta novela, un tanto provocadora, que trata en
primeira persoa o tema da conciencia ou mellor dito, o asunto da conciencia.
Herman
Koch é recoñecido coma un dos escritores máis relevantes nados na Holando dos
anos oitenta. Pero tamén podémolo ver destacar no ámbito da cinematografía e as
columnas xornalísticas. A nivel literario, publica en 1985 a súa colección de
relatos De Voorbihganger, sendo esta a súa primeira obra. Percorrerá o
seu traxecto ata 2009, cando será coroado como escritor coa novela presente, que
foi recoñecida como o mellor libro dese
ano na rexión neerlandesa.
Estes
eloxios responden ante unha trama que nace dunha noticia que nos chega de
preto. En 2005, tres mozos de familias adiñeiradas, un deles menor de idade,
deciden saír de festa. Polo de agora todo normal, que persoa de menos de 25
anos non desfruta dun pouco de esmorga! Todo cambia cando, tras unha copas e
moitas risas, de paseo polo barrio de Sant Gervasi, estes homes se decatan da
presenza dunha figura nun dos caixeiros da zona. Esta correspondíase co corpo
de Rosario Endrinal, una muller que gozara dunha estabilidade económica no
pasado, mais na actualidade se atopaba durmindo na rúa. Os rapaces deciden
mofarse dela, tirándolle todo tipos de obxectos, antes de pulverizala cun bidón
de disolvente, e posteriormente, queimala viva ao lanzar un cigarro. Esta tiña
50 anos cando ocorreu. A historia da súa
morte faise oco na prensa do momento, afectando na conciencia da opinión
público, gracias as cámaras de vixilancia do caixeiro que captaron esta
barbarie.
Esta
historia, que mesmo semella da propia ficción, chega a Herman Koch durante unha
cea coa familia española da súa muller. Aquí é cando pon os cimentos da súa
novela, tanto a nivel estrutural, dividindo o libro en aperitivo, primeiro e
segundo prato, sobremesa, cafés e licores e propina; e argumental.
Herman
Koch reúne Na Cea a dous matrimonios en torno a mesa dun refinado restarante. A historia é contada dende o punto
de vista de Paul Lohman, un exprofesor cunha
visión particular do mundo; e que non soporta o seu irmán, un político de éxito
presente tamén na reunión. Ambos teñen un
asunto importante que tratar: a felicidade futura, a de todos; unha felicidade
que, certamente, non necesita testemuñas e que está a pendurar dos seus fillos.
O
que comeza sendo unha presentación aceda duns burgueses adiñeirados ceando nun
restaurante de luxo convértese, segundo avanzan os pratos, nun retrato moi
escuro da moral e os valores destes cidadáns correntes postos ante unha
situación excepcional: os seus fillos cometeron un crime execrable, un crime
que, por outra banda e segundo sinala unha das súas nais: frase 1
O desenvolvemento dos acontecementos
permitiranos comprobar ata onde están dispostos a chegar uns e outros polo que
consideran o ben dos seus fillos.
Paréceme
moi interesante analizar a figura do narrador, é dicir, Paul: un personaxe
crítico, que se nos presenta bastante humorístico e achegado cando o comezamos
a coñecer. Isto débese a súa posición moral nos diferentes temas que saen a
relucir durante a cea. A invalidación da muller apelando sempre as súas fases
fértiles, como a menopausa, a hipocrisía política, o absurdo da superioridade
do refinado ou a adopción como algo totalmente desprazado da empatía polo
próximo, simplemente unha forma de gratificación propia, de falsa xenerosidade,
que nutre a boa figura do político
neerlandés.
Pero esta proximidade, esfúmase cando coñecemos cousas del
que nos levan a reformularnos todo aquilo que íamos dando por bo, fiándonos da
súa narración. Herman Koch explota este recurso narrativo con brillantez. Paul,
o seu protagonista, xa non é alguén co que resulte fácil identificarse, pero
iso só faille máis interesante. Para exemplificar isto, vou recorrer a un
parágrafo do libro.frase.2
Neste mundo viven os protagonistas desta novela, un mundo no
que todo rastro de inocencia parece desterrado e no que o máis tolo pode acabar
sendo o que aínda cre que hai uns valores de conduta máis aló do oportunismo do
momento. Estamos, ante todo, ante unha novela que relata a sociedade actual
occidental, pero tamén critica o modelo de crianza desta, composto polo
adoutrinamento pasivo e protección insostible paternal.
No fin de contas, A cea de Herman Kovh é unha novela
brillante, que se lee dunha pasada pola súa magnifica proposta narrativa,
sustentada nun protagonista que é unha caixa de sorpresas e na entidade
dramática do tema central. Canto máis tola vólvese a súa trama, máis lucido
resulta a súa formulación. O mellorable, sen dúbida, a sobremesa, que a máis
dun pódeselle atragoar…
Ningún comentario:
Publicar un comentario