Meter o título (6)

ZAIRA MÍGUEZ LÓPEZ:

Quero coller o lapis do carpinteiro,

para debuxar a miña vida desde o mércores de cinza,

e trazar os meus desexados camiños da vida.

Quero explorar o centro do labirinto,

e  adentarme no corazón de Xúpiter

observándoo desde unha estrela distante.

Desexo ser o rapaz que nunca existiu,

que naceu no sol do verán,

e medrou lendo memorias dun neno labrego.

Só quero estar sempre en Galiza,

ser da familia o principiño

e atopar  a miña casiña, meu lar.

Busco resolver o crime de Compostela,

os misterios dos fillos do mar,

para despois convertelos en historias para contar arredor da lareira.

LARA RODRÍGUEZ SOTO:

Nas Noites de voraces sombras

Andabamos a tan só Tres pasos polo misterio

As Cartas de inverno que me escribiches

Só me serviron para non poderte olvidar

Andaba enredada na Sombra dos teus soños

Mentres só me mantiñas nun Menú de enganos.

Dixéchesme Poetízate

Pero ti ben sabías na Bala perdida en que me convertín

E agora que?

Baleiráchesme por completo coas túas Tristes armas

Quizais o noso non foran esas Cousas

Os once bicos que me deches

Deixáronme en Branco

SARA LÓPEZ COSTA:

       

Todos somos ,
a caixiña dos rancores .
Vento e chuvia ,
e esquezinme do paraugas .
Aquel agosto do 36 ,
inflamable . 



LARA VERDE IGLESIAS:

Fálame ti,

daqueles días en que eramos malos,

que escapabamos do mundo e todo era sorrir entre frades

agora somos monecos manexables de oficina.

As viaxes máxicas que faciamos

na maleta só levabamos ganas de comer o mundo

percorrendo todo, río abaixo.

O que é a vida agora dende que non somos novos,

todo son memorias de cidades sen luz.